• Latest news

Ոչ միայն հետեւել բուժմանն ու խնամել, այլեւ զրուցել, հույս ու հավատ ներշնչել․ բուժքույր լինելը առաքելություն է․ Վերգինե Երեմյան

31 հուլիսի, 2020  16:44

Վերգինե Երեմյանն արդեն 4 տարի բուժքույր է աշխատում, ընդ որում՝ ամենածանր բաժանմունքներից մեկում՝ քիմիաթերապիայի: Վերգինեն եւ նրա գործընկերներն ամեն օր պացիենտներին են տալիս բժիշկների նշանակած դեղերը, միացնում կաթիլայինները, ներարկումներ անում, գնահատում նրանց վիճակը, որ անհրաժեշտության դեպքում բժշկին հայտնեն հնարավոր խնդիրների մասին: Իսկ երբեմն, նրանք պարզապես զրուցում են հիվանդների հետ՝ սատարելու եւ հույս տալու համար, որ ամեն ինչ լավ կլինի:

Վերգինե Երեմյանը NEWS.am Medicine-ի հետ զրույցում պատմում է իր աշխատանքի առանձնահատկությունների, դժվարությունների ու խնդիրների մասին, որոնց Հայաստանում բախվում են բուժքույրերը:

Աշխատանքի եւ հիվանդների հետ հարաբերությունների մասին

Վերգինե Երեմյանի կարծիքով՝ առողջապահության ոլորտում երկրորդական դերեր չկան. յուրաքանչյուրի առաքելությունը կարեւոր է, եւ հիվանդի բուժման արդյունավետությունը կախված է յուրաքանչյուրի աշխատանքից՝ գլխավոր բժշկից մինչեւ սանիտար:

Բուժքույրը բժշկի եւ հիվանդի միջեւ յուրատեսակ կապող օղակ է: Հենց բուժքույրն է կատարում բժշկի նշանակած բուժման ընթացակարգի գործողությունների մեծ մասը: Նա է անմիջական կապ պահպանում հիվանդի հետ, լսում նրա գանգատները, զրուցում հետը: Եվ հաճախ հենց նա կարող է առաջինը նկատել, որ հիվանդի մոտ խնդիր է առաջացել, որի վրա պետք է սեւեռել բժշկի ուշադրությունը. Օրինակ՝   դեղերի կողմնակի ազդեցությունը կամ որեւիցե այլ բարդություն:

«Պացիենտների բուժումը թիմային աշխատանք է: Բժիշկն է նշանակումներ կատարում, բայց այդ նշանակումներն իրականացնում են բուժքույրերը՝ բժիշկների գլխավոր օգնականները: Մենք հիվանդներին ոչ միայն բժշկի նշանակած դեղերն ենք տալիս, այլեւ հոգեբանական աջակցություն ենք ցուցաբերում, որն, իմ կարծիքով, անչափ կարեւոր է ծանր հիվանդություններով մարդկանց համար: Եթե մենք, ինչպես ռոբոտներ տանք դեղերը, միացնենք կաթիլայիններն ու գնանք, չնայելով, մարդը վշտացած է ու արտասվում է, կարո՞ղ ենք արդյոք ասել, որ կատարել ենք մեր աշխատանքը, մեր պարտքը: Չեմ կարծում: Երբեմն պացիենտները ոչ միայն դեղերը ստանալու կարիքն ունեն, այլեւ պարզապես մեզ՝ բուժաշխատողներիս հետ զրուցելու, հարցեր տալու ու պատասխան ստանալու, մխիթարվելու, տեղեկություններ ստանալու կամ ուղղակի արտահայտվելու», - պատմում է Վերգինե Երեմյանը:

Բուժքրոջ խոսքով՝ մարդու մտածելակերպը, վարքագիծը եւ հոգեբանությունը հաճախ փոխվում են, երբ նա բախվում է առողջական լուրջ խնդրի, եւ բուժաշխատողները, այդ ամենը հասկանալով, ջանում են նրան համբերատարությամբ եւ ըմբռնումով վերաբերվել:

«Հույս, հավատ ներշնչել, լավ օրինակներ բերել՝ այս ամենը մեր աշխատանքի կարեւոր մասն է: Եթե խոսում ես արտասվող պացիենտի հետ եւ հասնում ես նրան, որ նա հեռանում է ժպտալով, սա անչափ հաճելի է: Իսկ երբ բուժված մարդիկ հիվանդանոցից հեռանում են ժպիտով, դա մեզ համար ուղղակի աննկարագրելի գոհունակության զգացում է»:

Վերգինե Երեմյանի խոսքով՝ գործընկերների հետ միասին իրենք ջանում են բոլոր պացիենտներին այնպես վերաբերվել, ինչպես կցանկանային, որ վերաբերվեին հենց իրենց կամ իրենց ազգականներին: Անգամ եթե հիվանդն ինքն այնքան էլ բարյացակամ չէ, դա չպետք է ազդի նրա հանդեպ բուժաշխատողների վերաբերմունքի վրա: Ինչպես եւ չպետք է ազդի իրենց՝ բուժաշխատողների տրամադրությունը:

«Այո՛, մենք էլ ենք մարդ, մենք նույնպես հոգնում ենք, մենք նույնպես խնդիրներ ենք ունենում, բայց աշխատում ենք այդ ամենը հիվանդներին ցույց չտալ: Ես կարծում եմ, որ մեր աշխատանքի հաջողության գլխավոր բանալին սերն է մարդկանց հանդեպ, բոլոր մարդկանց՝ անկախ այն բանից, թե որքանով են առողջ, որտեղ են գտնվում, ինչ են անում: Եթե մարդկանց սիրում ես եւ սիրում ես նրանց օգնել, ամեն ինչ լավ է ստացվում», - ասում է Վերգինե Երեմյանը:

Նրա խոսքով՝ որպես մասնագետ, իր կայացման գործում մեծ դեր է խաղացել ֆրանսահայ անեսթեզիոլոգ Գեւորգ Աբգարյանը:

«Ինձ համար նա բժշկի իդեալ է, եւ նրա խորհուրդներն ինձ շատ են օգնել: Տեսնելով հիվանդների հանդեպ նրա բարությունը, հոգատարությունը, ես սովորեցի նույն կերպ վերաբերվել բուժօգնության կարիքի մեջ հայտնվածներին: Կարծում եմ, որ այսօր մարդկությունը նրա նման բժիշկների կարիք շատ ունի», - ասում է Վերգինե Երեմյանը:

Ամենածանրի մասին

Երբ պացիենտն առողջանում եւ հիվանդանոցից հեռանում է, նրա հետ աշխատած բոլոր բուժաշխատողները նրա համար անկեղծորեն ուրախանում են: Բայց երբեմն պատահում են նաեւ ոչ բարենպաստ ելքեր, եւ դա բժշկության ոլորտում աշխատանքի, թերեւս, ամենածանր եւ ամենատխուր դրվագն է:

«Չէ՞ որ մենք շփվում ենք հիվանդների, նրանց ազգականների հետ, մենք մասնակցում ենք նրանց բուժման ամբողջ գործընթացին, մենք նրանց համար անհանգստանում ենք, մենք նրանց հույս ենք ներշնչում: Շատերը դա չգիտեն, բայց երբ պատահում է ոչ բարենպաստ ելք, մենք՝ բուժաշխատողներս, դրա պատճառով մեծ ապրումներ ենք ունենում, քանի որ մենք էլ ենք կապվում մեր պացիենտներին: Սա մեր աշխատանքի ամենածանր, ամենատխուր մասն է», - ասում է Վերգինե Երեմյանը:

Գլխավոր մինուսի մասին

Վերգինե Երեմյանի խոսքով՝ բուժքրոջ աշխատանքը ենթադրում է մեծ պատասխանատվություն, քանի որ բժշկի նշանակումները կատարելն իրականում այնքան էլ հեշտ չէ, ինչպես կարող է թվալ առաջին հայացքից: Օրինակ՝ որոշ դեղեր չի կարելի տալ, եթե հիվանդն ունի բարձր ճնշում կամ ջերմություն: Ուստի բուժքույրը պետք է բավականին գրագետ լինի, որ իմանա բժիշկների նշանակած դեղերի բոլոր ցուցումների եւ հակացուցումների մասին, այնուհետեւ անցկացնելով համապատասխան հետազոտություններ՝ համոզվի, որ կոնկրետ պահին պացիենտին կարելի է տալ կոնկրետ դեղը, եւ միայն հետո մյուսը տա: Իսկ եթե պարզվի, որ կան ինչ-ինչ հակացուցումներ, եթե հնարավոր է՝ դրանք պետք է վերացնել եւ միայն հետո անցնել բժիշկի նշանակած բուժմանը:

Բուժքույրերի աշխատավարձը, սակայն, չի համապատասխանում պատասխանատվության այն ծանրությանը, որը դրված է նրանց ուսերին, եւ սա, թերեւս, այս մասնագիտության ամենամեծ մինուսն է: Հենց ցածր աշխատավարձն է հաճախ մասնագիտական ու մարդկային բարձր որակներով օժտված, լավ բուժքույրերին ստիպում թողնել այս ոլորտում աշխատանքը եւ անցնել որեւէ այլ աշխատանքի, որտեղ պատասխանատվությունն այդքան մեծ չէ, իսկ աշխատավարձն ավելի բարձր է:

Փոփոխված հայացքների մասին

Վերգինե Երեմյանի խոսքով՝ քիմիաթերապիայի բաժանմունքում բուժքրոջ աշխատանքը նկատելիորեն ազդել է կյանքի վերաբերյալ իր հայացքների վրա:

«Երբ տեսնում ես իրենց կյանքի համար պայքարող մարդկանց, որոնք ունեն ծանր խնդիրներ, որոնք անհնար է լուծել փողի կամ նույնիսկ ժամանակի միջոցով, սկսում ես ամեն ինչին այլ կերպ վերաբերվել: Հասկանում ես, որ չարժե վշտանալ ինչ-որ մանրուքների պատճառով, հասկանում ես, որ ամենագլխավորը մարդկային կյանքն է: Կարեւորը, որ մարդկային կորուստներ չլինեն, իսկ մնացյալ ամեն ինչը ինչ-որ կերպ կկարգավորվի», - ասում է Վերգինե Երեմյանը:

Նա նշում է, որ բուժքրոջ աշխատանքի փորձի շնորհիվ ինքն ավելի լավ է գիտակցում առողջության պահպանման համար առողջ ապրելակերպի կարեւորությունը: Ավելին՝ նա սկսել է ավելի շատ գնահատել ե՛ւ իր առողջությունը, ե՛ւ հարազատների: Եթե նախկինում առաջին հայացքից ոչ մեծ խնդիրները կարող էին անուշադրության մատնվել, ապա հիմա ցանկացած ախտանիշ, անգամ աննշան գանգատն արդեն մասնագետին դիմելու պատճառ է:

«Ցանկացած մեծ խնդիր սկսվում է փոքրից, առաջին հայացքից անկարեւոր ախտանշաններից: Անհրաժեշտ է մշտապես ժամանակին հետազոտվել, որպեսզի եթե խնդիր կա, որքան հնարավոր է վաղ հայտնաբերվի, այդ դեպքում այդ խնդիրը հաղթահարելու հավանականությունը շատ ավելի մեծ կլինի: Միշտ ավելի լավ է ապահովագրվել, քան անտեսել մի ախտանիշ, որը հետո կարող է վերաճել մեծ խնդրի: Ավելի լավ է համենայնդեպս հետազոտվել եւ իմանալ, որ ամեն ինչ կարգին է, քան ուշանալ ախտորոշման հարցում: Ես դա մշտապես մեր պացիենտներին էլ եմ ասում. անպայման մեզ հայտնեք ցանկացած ախտանշանի մասին, նույնիսկ ամենաաննշան: Մենք կհասկանանք՝ դրանք ուշադրության արժանի են, թե ոչ, մենք կասենք՝ ինչ պետք է անել հետո՝ անտեսել այդ ախտանշանը, թե դրա մասին հայտնել բժշկին: Երբեք մեզնից մի թաքցրեք ցանկացած ախտանշան, որը հայտնվում է բուժման ընթացքում», - նշում է Վերգինե Երեմյանը:

 

Հետևեք NEWS.am Medicine-ին Facebook-ում և Twitter-ում


 
  • Տեսանյութեր
 
 
  • Իրադարձությունների օրացույց
 
 
  • Արխիվ
 
  • Ամենաընթերցվածը

ամիս

շաբաթ

օր

 
  • Հետեվեք մեզ Ֆեյսբուքում
 
  • Հարցում
Տեղյա՞կ եք արդյոք, որ 2027թ.–ից ՀՀ բոլոր քաղաքացիների համար պարտադիր է դառնալու բժշկական ապահովագրությունը
Տեղյակ եմ եւ կողմ եմ
Տեղյակ եմ եւ դեմ եմ
Տեղյակ եմ, դեռեւս չեմ կողմնորոշվում
Տեղյակ չեմ, բայց սկզբունքորեն կողմ եմ
Տեղյակ չեմ, բայց սկզբունքորեն դեմ եմ
Ինձ համար միեւնույն է