Հիվանդանոցում մահանալու հավանականությունն ավելի բարձր է հանգստյան օրերին ու գիշերները

Հիվանդանոցում սրտի աշխատանքի կանգառից հետո հիվանդների ապրելիությունը զգալիորեն ցածր է գիշերային ժամերին ու հանգստյան օրերին, այս մասին են վկայում Journal of the American College of Cardiology ամսագրում հրապարակված հետազոտության արդյունքները։

«Սրտի աշխատանքի ներհիվանդանոցային կանգառների գրեթե 50 տոկոսը տեղի է ունենում «ոչ աշխատանքային» ժամերին։ Եթե մենք կարողանանք բարձրացնել ապրելիությունը ոչ աշխատանքային ժամերին սրտի աշխատանքի կանգառից հետո, դա  կարող է անդրադառնալ հսկայական քանակության հիվանդների կյանքի վրա»,- ասել է հետազոտության առաջատար հեղինակ, բժիշկ Ուչեննա Օֆոման ՝ Փենսիլվանիա նահանգի Գայսիների բժշկական կենտրոնից։

Հետազոտողները ուսումնասիրել են 151 071 հիվանդների տվյալներ, որոնք 2000-2014 թթ ժամանակահատվածում սրտի աշխատանքի կանգառ են ունեցել։ Նրանք «ոչ աշխատանքային ժամանակ» են համարել 23։00-6։59 ժամանակահատվածը՝ երկուշաբթիից ուրբաթ օրերին, կամ էլ հանգստյան օրերի բոլոր ժամերը։ Իսկ աշխատանքային է համարվել երկուշաբթիից ուրբաթ 7։00-22։59 ժամանակահատվածը։

Պարզվել է, որ 2004-2014 թթ․ ընդհանուր առմամբ նման հիվանդների ապրելիությունը զգալիորեն բարձր է եղել թե աշխատանքային ժամերին , թե ոչ աշխատանքային ժամերին։ Այդուհանդերձ, ապրելիությունը զգալիորեն ցածր է եղել ոչ աշխատանքային ժամերին՝ հետազոտության վերջին տարվա ընթացքում բացարձակ տարբերությունը կազմել է 3․3 տոկոս։ 2009-ին այդ ցուցանիշը հասել էր 5․3 տոկոսի։

Հետազոտողները առանձնացրել են մի քանի գործոններ, որոնք կարող էին բացատրել նրանց եզրակացությունները։

• Հիվանդանոցներում սովորաբար գիշերները ու հանգստյան օրերին փոխում են իրենց աշխատակիցների կազմը, ինչը հանգեցնում է բժիշկների ու փորձառու աշխատակիցների քանակի կրճատման։
• Գիշերային հերթափոխով կամ հանգստյան օրերին աշխատող բժիշկները կարող են այլ կերպ հոգ տանել հիվանդների մասին, որոնց հետ «նվազ ծանոթ» են, քան այն բժիշկները, որոնք աշխատում են աշխատանքային օրերին ցերեկային ժամերին ։
• Բուժքույրերի ու հիվանդների քանակության հարաբերակցությունն ավելի ցածր է ոչ աշխատանքային ժամերին։
• Նաեւ ապացուցվել է, որ գիշերային աշխատաժամերն ազդում են աշխատակիցների պսիխոմոտորային հմտությունների ու նրանց կողմից մասնագիտական գործունեության՝ օրինակ սրտի ու թոքերի ռեանիմացիայի իրականացման վրա։