Գիտնականները մենության դեմ դեղամիջոց են մշակում

Մենության երկարատև ժամանակաշրջանները կարող են դեպրեսիա ու հոգեկան առողջության այլ խնդիրներ առաջացնել, պարզել են Քալիֆորնիայի Տեխնոլոգիական ինստիտուտի գիտնականները։

Հետազոտության հեղինակները՝ Դևիդ Անդերսոնի գլխավորությամբ, ձգտել են ոչ միայն հասկանալ, թե ինչու է մենությունը խախտում հոգեկան առողջությունը, այլև պարզել, թե որն է այդ խախտումների մեխանիզմը։

Նրանք երկու շաբաթով երկու մկների առանձնացրել են մյուս ցեղակիցներից՝ դա հանգեցրել է ուժեղ ագրեսիայի ու գրգռիչների հանդեպ նրանց ռեակցիայի թուլացման։ Կենդանիները փաստորեն դադարել են արձագանքել գրգռիչներին ու վտանգներին, ինչը վտանգավոր էր նրանց կյանքի համար։

Գիտնականները հայտնաբերել են, որ կենդանիների մոտ զգալիորեն ավելացել է Tac2/NKB նեյրոպեպտիդների խտությունը, ինչն էլ հենց առաջացրել է կրծողների տվյալ ռեակցիան։ Պարզվել է, որ այդ նեյրոպեպտիդների արտադրությունը տեղի է ունենում գլխուղեղի միանգամից մի քանի հատվածներում։

Անդերսոնը ու նրա գործընկերները մկներին ներարկել են օսանետանտ, նեյրոկինինային ռեցեպտորների անտագոնիստը, ինչը կարգավորել է կրծողների վարքագիծը։ Նրանք նորից սկսել են իրենց այնպես պահել, ասես մեկուսացած չեն եղել։ Ագրեսիայի մակարդակը նվազել է ու կենդանիները նորից կարողացել են  միանալ իրենց ցեղակիցներին։ Ավելի վաղ գիտնականները նմանատիպ փորձարկում են իրականացրել նաև դրոզոֆիլ  մրգաճանճերի վրա, որոնք հետազոտությունների սիրելի օբյեկտներից են։ Արդյունքը նույնատիպ է եղել։ Հեղինակները ենթադրում են, որ այն մեխանիզմները, որոնք առկա են դրոզոֆիլների ու մկների մոտ, կարող էին փոխանցվել նաև մարդկանց։ Այն մասին, որ մարդիկ ունեն համակարգ, որը նման է կենդանիների Tac2 համակարգին, արդեն հայտնի էր։

Օսանետանտը արդեն օգտագործվել է կլինիկական հետազոտություններում՝ շիզոֆրենիայի ու պսիխոզի բուժման համար։ Այն ժամանակ փորձարկումները ստիպված են եղել դադարեցնել  դեղամիջոցների անարդյունավետության պատճառով, սակայն հիմա գիտնականները կարծում են, որ դեղամիջոցը կարելի է նորից փորձարկել, պարզելու համար, արդյոք այն կարող է հաղթահարել մարդկանց մոտ մենության բացասական էֆեկտները։