Մենության երկարատև ժամանակաշրջանները կարող են դեպրեսիա ու հոգեկան առողջության այլ խնդիրներ առաջացնել, պարզել են Քալիֆորնիայի Տեխնոլոգիական ինստիտուտի գիտնականները։
Հետազոտության հեղինակները՝ Դևիդ Անդերսոնի գլխավորությամբ, ձգտել են ոչ միայն հասկանալ, թե ինչու է մենությունը խախտում հոգեկան առողջությունը, այլև պարզել, թե որն է այդ խախտումների մեխանիզմը։
Նրանք երկու շաբաթով երկու մկների առանձնացրել են մյուս ցեղակիցներից՝ դա հանգեցրել է ուժեղ ագրեսիայի ու գրգռիչների հանդեպ նրանց ռեակցիայի թուլացման։ Կենդանիները փաստորեն դադարել են արձագանքել գրգռիչներին ու վտանգներին, ինչը վտանգավոր էր նրանց կյանքի համար։
Գիտնականները հայտնաբերել են, որ կենդանիների մոտ զգալիորեն ավելացել է Tac2/NKB նեյրոպեպտիդների խտությունը, ինչն էլ հենց առաջացրել է կրծողների տվյալ ռեակցիան։ Պարզվել է, որ այդ նեյրոպեպտիդների արտադրությունը տեղի է ունենում գլխուղեղի միանգամից մի քանի հատվածներում։
Անդերսոնը ու նրա գործընկերները մկներին ներարկել են օսանետանտ, նեյրոկինինային ռեցեպտորների անտագոնիստը, ինչը կարգավորել է կրծողների վարքագիծը։ Նրանք նորից սկսել են իրենց այնպես պահել, ասես մեկուսացած չեն եղել։ Ագրեսիայի մակարդակը նվազել է ու կենդանիները նորից կարողացել են միանալ իրենց ցեղակիցներին։ Ավելի վաղ գիտնականները նմանատիպ փորձարկում են իրականացրել նաև դրոզոֆիլ մրգաճանճերի վրա, որոնք հետազոտությունների սիրելի օբյեկտներից են։ Արդյունքը նույնատիպ է եղել։ Հեղինակները ենթադրում են, որ այն մեխանիզմները, որոնք առկա են դրոզոֆիլների ու մկների մոտ, կարող էին փոխանցվել նաև մարդկանց։ Այն մասին, որ մարդիկ ունեն համակարգ, որը նման է կենդանիների Tac2 համակարգին, արդեն հայտնի էր։
Օսանետանտը արդեն օգտագործվել է կլինիկական հետազոտություններում՝ շիզոֆրենիայի ու պսիխոզի բուժման համար։ Այն ժամանակ փորձարկումները ստիպված են եղել դադարեցնել դեղամիջոցների անարդյունավետության պատճառով, սակայն հիմա գիտնականները կարծում են, որ դեղամիջոցը կարելի է նորից փորձարկել, պարզելու համար, արդյոք այն կարող է հաղթահարել մարդկանց մոտ մենության բացասական էֆեկտները։
Հետևեք NEWS.am Medicine-ին Facebook-ում և Twitter-ում
ամիս
շաբաթ
օր