Նյարդաբանները ուղեղում մի մեխանիզմ են հայտնաբերել, որը վերահսկում է երաժշտության տակ պարելու ցանկությունը

Ֆրանսիայի Էքս-Մարսելի համալսարանի երեք նյարդաբաններ ԱՄՆ Կոնեկտիկուտի համալսարանի հոգեբանի հետ համատեղ հայտնաբերել են ուղեղի մի մեխանիզմ, որը վերահսկում է երաժշտությունից առաջացած պարելու ցանկությունը:

Իրենց ուսումնասիրության մեջ, որը հրապարակվել է Science Advances ամսագրում, թիմը երեք առանձին տեսակի հետազոտություններ է անցկացրել՝ ուսումնասիրելու ուղեղի արձագանքը երաժշտությանը և դրան հետևող պարելու ցանկությունը:

Երաժշտությանը ուղեղի արձագանքը ավելի լավ հասկանալու համար հետազոտողները կենտրոնացել են և՛ սինկոպացիայի, և՛ ռիթմի վրա: Սինկոպացիան ներառում է առանց շեշտի հարվածներ, որոնք տեղի են ունենում մեղեդու անսպասելի հատվածներում: Ռիթմը այն տեմպն է, որով հնչում է երաժշտությունը՝ բաժանված ժամանակի զույգ միավորների:

Հետազոտողները հավաքագրել են 60 չափահաս կամավորների, ովքեր լսել են 12 մեղեդի տարբեր աստիճանի սինկոպացիայով և խնդրել նրանց գնահատել յուրաքանչյուրին` ելնելով վեր կենալու և պարելու իրենց ցանկությունից: Նրանք պարզեցին, որ չափավոր սինկոպացիայի մեղեդիները պարելու մեծագույն ցանկություն են առաջացնում:

Հետազոտողները այնուհետև հավաքագրել են 29 չափահաս կամավորների, ովքեր կրել են սաղավարտներ, որոնք թույլ են տվել մագնիտոէնցեֆալոգրաֆիա անցկացնել տարբեր տեսակի երաժշտություն լսելիս: Հետազոտողները պարզել են, որ լսողական կեղևը հիմնականում կենտրոնացած է ռիթմի վրա, մինչդեռ թիկունքային լսողական ուղին, ըստ երևույթին, համապատասխանում է երաժշտության ռիթմին: Հետազոտողները ենթադրում են, որ սա ցույց է տալիս, որ երաժշտությունից առաջացած պարելու ցանկությունը, հավանաբար, ծագում է այս ճանապարհից, որտեղից այն փոխանցվում է շարժիչ տարածքներ, որոնք գործում են իմպուլսի վրա:

Հետազոտողները ենթադրում են, որ իրենց աշխատանքը կոլեկտիվորեն ցույց է տալիս, որ պարելու անսպասելի ցանկությունը, որն առաջանում է սինկոպացիայի չափավոր մակարդակով երաժշտության պատճառով, ուղեղի փորձն է կանխատեսել ռիթմերը սինկոպացիայի ժամանակ, ինչը ստիպում է մարմինը բառացիորեն անընդհատ թեքվել առաջ:

Հետևեք NEWS.am Medicine-ին Facebook-ում և Twitter-ում